Deze regels gelden alleen voor de samenstellingen waarbij je tussen de twee delen een “e” hoort. Als we “en” schrijven zeggen we toch “e”. Bijv. reuzeleuk, reuzenstap, flessenmelk, zonnebloem.

We schrijven altijd –en

• als het eerste deel een zelfstandig naamwoord is dat alleen een meervoud op –n heeft.
  Druivenschil want druif heeft alleen druiven als meervoud.
  Bijv. boekenkast, toetsenbord, pennenzak, hondenhok, paardenbloem.
• als het eerste deel een zelfstandig naamwoord is dat zowel een mannelijke als vrouwelijke vorm heeft. Bijv. agent/agente, student/studente.
  Dus agentenrokje, studentenkamer.

We schrijven altijd –e

• als het eerste deel geen meervoud heeft (rijst en tarwe hebben geen meervoud).
• Bijv. rijstebrij, tarwebrood.
• als het eerste deel alleen een meervoud op –s heeft (horloges, asperges).
  Bijv. horlogekast, aspergesoep.
• als het eerste deel een meervoud op –s en op –en heeft (groenten of groentes, keuzen of keuzes).
  Bijv. groentesoep, keuzemogelijkheid.
• als het eerste deel een werkwoord of een bijvoeglijk naamwoord is (drinken, branden, goed, lief)
  Bijv. drinkbroer, brandewijn, goedenacht, lieveheersbeestje.
• als het eerste deel van de samenstelling iets “uniek” is, iets dat alleen maar in zijn soort bestaat (er is maar 1 zon en 1 maan).
  Bijv. zonneschijn, maneschijn.
• als het eerste deel het tweede deel versterkt, en de gehele samenstelling is een bijvoeglijk naamwoord.
  Bijv. reuzeleuk (niet gewoon leuk maar reuzeleuk), apetrots (niet gewoon trots maar apetrots).
• als één van de twee delen zijn oorspronkelijke betekenis verloren heeft.
  Bijv. papegaai (wat is “pape”?), schattebout (wat is “bout”?)
  • Bij versteende uitdrukkingen, waarbij je de delen niet meer als afzonderlijk herkent..
    Bijv. ruggespraak (maar ruggenwervel), kinnebak.