Werkwoordelijke aanvulling

Werkwoordelijke aanvulling herkennen

Wanneer je persoonsvorm een hulpwerkwoord is dan heeft de persoonsvorm op zich geen betekenis. Die betekenis zit dan in 1 of meerdere werkwoorden die verderop in de zin staan. Deze aanvullende werkwoorden noemen we uiteraard de werkwoordelijke aanvulling (w.w.a.).

Enkele voorbeelden (de persoonsvorm staat onderstreept):

Ik / heb / 50 lengtes / gezwommen. // –> de werkwoordelijke aanvulling is een voltooid deelwoord.

Ik / kan / dit boek / in een uurtje / lezen. // –> de werkwoordelijke aanvulling is een infinitief.

Hij / heeft / die nieuwe cd / zeker / al 10 keer / beluisterd. // –> de werkwoordelijke aanvulling is een voltooid deelwoord.

Lag /je / al lang / te slapen? // –> de werkwoordelijke aanvulling is te+infinitief.

De andere leerlingen / zijn / over de oefening / aan het klagen. // –> de werkwoordelijke aanvulling is aan (het) +infinitief.

Ik / had / een veel leuker spel / gekocht kunnen hebben. // –> de werkwoordelijke aanvulling is een combinatie van één voltooid deelwoord en 2 infinitieven.

Conclusie:

De werkwoordelijke aanvulling kan dus een voltooid deelwoord, een infinitief, een te + infinitief, een aan het + infinitief of een combinatie van deze vormen zijn.

Oefeningen

• Zoek de persoonsvorm en de werkwoordelijke aanvulling.

Tips

1. In elke zin kan maar één voltooid deelwoord staan!
   

   Hij is geweigerd geworden –> Fout!
   Hij is geweigerd. –> Goed!

2. De werkwoorden van de werkwoordelijke aanvulling staan altijd samen, er kunnen geen andere woorden tussen staan.
   

   Hij heeft haar nooit kunnen een cadeau geven. –> Fout!